🎬 #cinéPAN (42)

🎫 Պատկերացրեք` փոքրիկ կորեացի եք, ում կտրել են դաշտային աշխատանքներից ու ամբողջ դպրոցի հետ միասին տարել կինո։ Դրոշակներով, փուչիկներով, հպարտ քայլում եք Մեծ առաջնորդի լուսապսակ օրհնությամբ գոյություն ունեցող քաղաքի լայն փողոցներով, որի քաղաքացիներն ակնածանքով ու հպարտությամբ լի աչքերով են նայում ձեզ, որովհետև այն փոքրաթիվ ընտրյալներից եք, ովքեր կմտնեն կինոդահլիճ ու կառնչվեն խորհրդավորի հետ։ Երեք ժամ անց դուրս եք գալիս կինոթատրոնից` արցունքներն աչքերին։ Մարդիկ շրջապատում են ձեզ ու ձեր համադասարանցիներին, դուք` հուզված, բայց համբերատար, լսում եք հարցերն ու պատասխանում. «Այո, այո, ֆիլմը կոչվում էր «Ընկեր Կիմը ձեռնոց է նետում», ես անսահման հուզված եմ, կներեք», «Ֆիլմում մեր մեծ առաջնորդն անձամբ է ղեկավարում հարձակումն իմպերիալիզմի ճամբարի վրա», «Ստիպված էի ուսուցչից թաշկինակ խնդրել, որովհետև իմը լրիվ թրջվել էր արցունքներից» և այլն։ Հասնելով տուն` ոգևորված ու ոգեշնչված, պատմում եք ծնողներին ու փոքրիկ եղբորը, թե ինչ հրաշք էր այդ ֆիլմը դիտելը, ապա` ներողություն խնդրում, մտնում զուգարան, կողպում դուռը, բացում ծորակի ջուրը, գլուխն առնում ափերի մեջ ու որքան հնարավոր է լուռ շշնջում. «Արա, էս ինչ անասուն կինո էր»... Իհարկե, ԿԺԴՀ-ում կինո կա, ու շատերը` բարձրարվեստ, չնայած` խիստ քարոզչական։ Հարավային Կորեայի կինոն ավելի մոտ է մարդկանց խնդիրներին, այդ պատճառով ավելի ընկալելի է։ Իսկ թե որ ֆիլմերից սկսել ծանոթությունը Հարավկորեական կինոյին` կարդացեք PAN-ի նոր լոնգրիդում`
📖 lav.pan.am/skorea

#cinéPAN-ի նախորդ թողարկումը կարող եք կարդալ այստեղ՝
🎬 #cinéPAN (N41)

📭 Ու մի մոռացեք բաժանորդագրվել #լավPANեր-ին՝ էլ.փոստով այս ամենն ու մի բան էլ ավելին ստանալու համար` https://pan.am/luvpan