Գիրք չեն կրծում. 10 էկրանավորում, որոնք հակառակվեցին տեքստին ու դարձան գլուխգործոց
Երբ սիրելի գրքի հիման վրա նկարված ֆիլմն այնպիսին չի, ինչպիսին սպասում ես, դա կարող է հիասթափեցնել։ Սակայն երբեմն օրիգինալից խիզախորեն հեռանալը ճանապարհ է բացում արվեստի գործ ստեղծելու համար։ Նման ֆիլմերը զգալիորեն տարբերվում են իրենց գրական սկզբնաղբյուրներից տոնայնությամբ, սյուժեով, իմաստով, սակայն, դրա հետ մեկտեղ դառնում են ինքնուրույն ազդեցիկ ստեղծագործություններ։ Դրանք ոչ թե ուղղակի ադապտացիաներ են, այլ տեքստի վերածում լրիվ նոր գեղարվեստական լեզվի. վիզուալ, ռիթմիկ, ձայնային։ Այստեղ գիրքն ու ֆիլմը երկու զուգահեռ աշխարհներ են, որոնցում մեկը ոգեշնչել է մյուսին։
Նատաշա անունով հնդիկ ծրագրավորողները. Ինչպես է Builder.ai-ը 8 տարի AI-ի անվան տակ աշխատացրել հարյուրավոր հնդիկների
2016 թվականին Լոնդոնում հիմնադրվեց մի ընկերություն, որը խոստանում էր հեղափոխություն անել ծրագրավորման աշխարհում։ Builder.ai-ը պնդում էր, որ հավելված ստեղծելը կարող է դարձնել այնքան հեշտ, որքան պիցցա պատվիրելը։ Այսինքն՝ բացի հարուստ ու խելացի այթիշնիկներից, հավելվածի կոդ կարող էին գրել նաև հասարակ պիցցա պատվիրող մահկանացուները։ Ընկերության հիմնադիր Սաչին Դև Դուգալը խոստանում էր, որ իրենց արհեստական բանականությունը՝ Նատաշան, կստեղծի բարդ հավելվածներ՝ առանց կոդ գրելու անհրաժեշտության։
💸 #ֆինանսաPAN Weekly (95)
Ֆինանսական գործիքների, կրիպտոյի, բորսաների և տնտեսության կարևորագույն լուրերի ամփոփումը
Սխտորի ֆակտուրան, ռումբի դեմ բողոքն ու վերջին հանգրվան հայրենիքը. Հողի մասին հողի գույնով պատմող Հակոբյանը
1923 թվականին Եգիպտոսի Ալեքսանդրիա քաղաքում ծնված Հակոբ Հակոբյանի արմատները ձգվում էին դեպի Այնթապ։ Նրա ծնողները՝ Տիգրան և Զարուհի Հակոբյանները, Հայոց Ցեղասպանությունը վերապրած հայեր էին, որոնք հայտնվել էին օտար հողում՝ փորձելով նորից կառուցել իրենց կյանքը։ Յոթ տարեկանում հորը կորցրած Հակոբը աղքատությունն ու զրկանք ճանաչեց սեփական մաշկի վրա։ Մայրը, չկարողանալով միայնակ հոգալ որդու կրթությունը, նրան ուղարկեց Կիպրոսի Մելքոնյան վարժարան։
Մութ ու ցուրտ տարիներին 3 | 90-ականների հորինված դեռահասները կրկին պատմում են սիրելի ֆիլմերի մասին
90-ականների երեխայի համար ոչ մի տարբերություն չկար` տվյալ VHS կասետի մեջի ֆիլմը բարձրակարգ է, թե ակնհայտ աղբ, նկարված է կինոթատրոնի էկրանից, թե տանելի որակի է, նշանակություն չուներ ռեժիսորի անունը, դերասանի տաղանդը, սյուժեի խելամտությունը։ Կարևորը, նոր բան լիներ, որովհետև ինֆորմացիայի սղության պայմաններում ցանկացած նոր բան ոսկու արժեք ուներ։ Ու ցանկալի էր` ներառեր տպավորիչ հրաձգություններ, անհաղթահարելի հերոս ու հերոսուհի, որին կարելի կլիներ սիրահարվել։
