
Փի Դիդդիի մասին մեր շարքը վերադառնում է, որովհետև հանցագործություն կլիներ բաց թողնել այն ամենը, ինչ վերջին ամիսներին կատարվել է Դիդդիի և նրա գործի շուրջ։ Թեմային ծանոթ մեր ընթերցողները գիտեն, որ Փի Դիդդիին ի սկզբանե մեղադրում էին աշխարհի բոլոր մեղքերի մեջ՝ մանկապղծությունից մինչև թրաֆիքինգ։ Հիմա, կարծես, ամեն բան մի փոքր ավելի հստակ է։ Հասկանանք, թե ինչ կարծիք ուներ դատարանն այս ամենի մասին։

Այս պատմությունը սկսվում է 1990-ականներից։ Աշխարհի ամենամեծ հնագիտական թանգարանը կառուցելու գաղափարն առաջին անգամ առաջացել է Հոսնի Մուբարաքի նախագահության օրոք։ Սա առաջին հայացքից անհնար թվացող մի երազանք էր ու ինչպես հաճախ է լինում մեծ երազանքների դեպքում, դրա իրականացման ճանապարհը երկար ու բարդ էր։

HBO-ով մեկնարկել է «Այն. Բարի գալուստ Դերրի» (It: Welcome to Derry) սերիալը, որը Սթիվեն Քինգի հռչակավոր գրքի էկրանավորման պրիքվելն է։ Անդրես Մուսկետիի դիլոգիան գրքի հնարավորինս բարեխիղճ էկրանավորում էր (որքանով որ ընդհանրապես հնարավոր է էկրանավորել այդ գիրքը), սակայն սերիալը լրիվ նոր ստեղծագործություն է` հիմնված Քինգի հորինած կերպարների ու միջավայրի վրա։ Սերիալի շնորհիվ Քինգի աշխարհը կրկին կենդանանում է, բայց ոչ որպես օտար մի վայր, այլ, որպես քաղաք, որը, պարադոքսալ ձևով, մեզ համար հարազատ է։

Հոլիվուդում նոր աստղ է ծնվել։ Գեղեցիկ, խարիզմատիկ, ֆոտոգենիկ մի աղջիկ։ Նրա անունը Թիլլի Նորվուդ է, և նրան արդեն հասցրել են անվանել «հաջորդ Սքարլեթ Յոհանսոն»։ Միայն մի փոքրիկ դետալ կա․ Թիլլին իրականում գոյություն չունի։ Նա ստեղծվել է արհեստական բանականությամբ ու առաջ է բերել բոլորովին նոր մի տերմին՝ թվային դերասանուհի։

Հոկտեմբերի 19-ին, կիրակի առավոտյան, երբ Փարիզը դեռ չէր արթնացել, չորս տղամարդ առանց լուրջ խոչընդոտների մտան Լուվր, գողացան այն, ինչ պլանավորել էին ու փախուստի դիմեցին։ Այս ամենը՝ ընդամենը մի քանի րոպեում։ Բայց ինչպես ասում են՝ կատարյալ ու անսխալ հանցագործություններ չեն լինում։ Կամ էլ՝ գրեթե չեն լինում։ Փախուստի ժամանակ նրանք կորցրել էին «ավարի» մի մասը՝ այդ թվում կայսրուհու թագը։ Ավելի ուշ այն հայտնաբերվել էր թանգարանի մոտակայքում։ Ամեն դեպքում՝ այս կողոպուտը ձախողված համարել չի կարելի, որովհետև, մեծ հաշվով, հանցագործները հստակ կատարեցին իրենց առջև դրված պլանը։

Սարսափ ֆիլմերի շատ տաղանդավոր հեղինակներ բյուջեի խիստ սահմանափակ լինելու պայմաններում սկսել են այսպես կոչված found footage կամ գտնված տեսագրությունների ենթաժանրից։ Այս ենթաժանրում գեղարվեստական պատմությունն իմիտացնում է իրական սիրողական տեսախցիկով նկարված իրադարձությունները, ինչը, չնայած էժան է, սակայն պահանջում է մեծ տաղավար ոչ միայն ձանձրալի չդառնալու, այլև հանդիսատեսին ներգրավելու, տեղի ունեցողի` իրական լինելու զգացում առաջացնելու համար։

2024-ի դեկտեմբերի 14-ը Mango-ի հիմնադրի՝ Իսակ Անդիկի համար պետք է սովորական հանգստյան օր լիներ՝ լեռներ, մաքուր օդ, ընտանիքի հետ ժամանց։ Օրն այդպես էլ սկսվել էր՝ խաղաղ ու հանգիստ, բայց ավարտվեց ամենադաժան վերջաբանով՝ 150 մետր խորությամբ անդունդում։ Mango-ն համաշխարհային կայսրության վերածած Իսակ Անդիկի անունը հաջորդ օրը հայտնվեց բոլոր լրատվականների գլխավոր էջերում։

Թվում էր, թե աշխարհի ամենապաշտպանված թանգարաններից մեկի՝ Լուվրի կողոպուտը հնարավոր է միայն սցենարներում։ Հատկապես՝ նոր տեխնոլոգիաների կիրառման պայմաններում։ Օրինակ, եթե դիտել եք Netflix-ի Lupin սերիալը, ապա մոտավորապես պատկերացնում եք, թե ինչ դետալային աշխատանքի ու մասշտաբների մասին է խոսքը։ Բայց պարզվում է, որ իրականում ամեն բան ավելի հեշտ է, քան կարելի էր պատկերացնել։ Լուվրի սրահներից մեկը կողոպտել են ոչ թե գիշերը, այլ առավոտյան 9:30-ին։ Ոչ թե բարդ մաթեմատիկական հաշվարկներով ու ժամերի ընթացքում, այլ 7 րոպեում։ Ոչ թե մի ամբողջ ավազակախումբ, այլ չորս դիմակավորված տղամարդ։

Կինոյում կենդանիները հաճախ հայտնվում են որպես երկրորդական կերպարներ` խորհրդանշելով նվիրվածությունը, վայրիությունն ու բնազդները։ Սակայն երբեմն ամեն ինչ ճիշտ հակառակն է. հենց կենդանին է դառնում գլխավոր հերոս, իսկ մարդը, եթե անգամ կողքին է, ծառայում է զուտ որպես ֆոն կամ կատալիզատոր պատմության համար։ Այդպիսի ֆիլմերը ոչ այնքան կենդանիների մասին են, որքան նրա, թե ինչպես է մարդը փորձում կենդանու միջոցով հասկանալ ինքն իրեն, իր փխրունությունը, դաժանությունը կամ էմպատիայի կարողությունը։

1999-ի հուլիսի 22-ին Նյու Յորքի Ռոում քաղաքի մոտ գտնվող լքված ավիաբազայում մեկնարկեց մի փառատոն, որը տարբեր կանխատեսումներով պիտի դառնար 90-ականների ամենափայլուն երաժշտական իրադարձությունը։ Կազմակերպիչները հպարտորեն հայտարարում էին, որ նշում են լեգենդար Woodstock-69-ի 30-ամյակը և նոր կյանք են տալիս «խաղաղություն, սեր և երաժշտություն» նշանաբանին։ Բայց իրականությունն այլ էր։ Լրիվ այլ։