Ապրիլի 18-ը Շիրվանզադեի ծննդյան օրն է։ Սա լավ առիթ է խոսելու Շիրվանզադե գրողի և Շիրվանզադե մարդու մասին։ Պատմելու, թե ինչպես էր նրա գրական հանճարը «հաղթում» սեփական «մարդկային տկարություններին»։ Նա հարուստ տան կրթված զավակի արտոնություններ չուներ, դերձակի որդի էր՝ անհանգիստ բնավորությամբ, ուսման սահմանափակ հնարավորություններով ու սոցիալական ծանր բեռով։ Կյանքի դառը կողմը սեփական մաշկի վրա զգացած Շիրվանզադեն ստեղծեց գրական աշխարհ, որտեղ իրական էին հերոսները, զգացմունքներն ու միջավայրը։ Հիմա՝ սկզբից։
Պատկերացրեք աշխարհ, որում հարյուր միլիոնավոր դոլարներ ներդրվում են միակ ֆիլմի արտադրության մեջ, աստղային դերասանական կազմերը ստանում են յոթանիշ հոնորարներ, իսկ գովազդային արշավները մասշտաբներով համեմատելի են գլոբալ սպորտային իրադարձությունների հետ։ Բարի գալուստ հոլիվուդյան բլոկբաստերների աշխարհ։ Այստեղ բյուջեները փքվում են մինչև ապշեցուցիչ մասշտաբներ, իսկ յուրաքանչյուր ծախսված դոլար խաղադրույք է վարձույթում ապագա հաջողության համար։
«Գնամ մխրճվեմ խորքերն անտառի, Մոլորվեմ մեռնող տերևների մեջ, Գլուխս դնեմ մամռած մի քարի, Մի պահ մոռանամ աղաղակ ու վեճ: Բույն տամ սրտիս մեջ բույն փնտրող հավքին, Ննջած անտառի ականջը դառնամ, Շնչառությունը լսեմ մեղմագին Տերևների տակ խոր քնած գարնան:»
Ֆեյսբուքահայության համար նոր, թարմ, տաք-տաք թեմա կա։ Զեմֆիրան գալիս է Հայաստան ու վերջապես համերգ է տալու նաև մեր մայրաքաղաքում։ Երգչուհու համերգի համար հարևան Վրաստան գնալիս ամեն անգամ առնվազն մտքում նեղսրտում էինք՝ ինչո՞ւ Զեմֆիրան Հայաստան չի գալիս։ Հիմա արդեն մենք ենք այլ երկրներից հյուրեր ընդունելու։ Համերգը կկայանա հուլիսի 4-ին՝ «Հրազդան» մարզադաշտում։
Դեռահաս տարիքն այն ժամանակն է, երբ ներքին փոթորիկները բախվում են արտաքին աշխարհի հետ։ Դա ժամանակ է, երբ գիտակցությունը պատասխաններ է որոնում ու փորձում է պայքարել էմոցիաների դեմ` մարմնում տեղի ունեցող դրամատիկ փոփոխությունների ֆոնին։ Դեռահաս տարիքում են ձևավորվում մարդու ուղեղի կարևորագույն հատվածները, դեռահաս տարիքում է մարդն առավելագույնը խոցելի։ Ինչպես ասում է հռչակավոր նեյրոէնդոկրինոլոգ Ռոբերտ Սապոլսկին, դեռահասները նաև ամենավտանգավոր արարածներն են։ Ակտիվ փոփոխություններն ուղեղում նրանց դարձնում են ոչ միայն խիստ զգայուն ու խոցելի, այլև, հաճախ, անկառավարելի, երբ գիտակցության ռացիոնալ հատվածը չի կարողանում պատնեշ դառնալ էմոցիաների ահռելի ալիքի դեմ։ Ու այստեղ էական է ծնողների դերը` նոր մարդուն օգնելու հարցում։
Նրա նկարները ոչ երկիմաստ հաղորդում են, որտեղից ենք եկել ու ուր ենք հեռանալու։ Դիմում են մեր խորքային, կենսաբանական հիշողություններին։ Դրանք մեր լուսանկարներն են` ծնվելուց ութ ամիս առաջ։ Հեշտոցային բնապատկերներ։ Ներարգանդային բացիկներ։ Ու ավելի հեռու` մարդկային բջջի միջուկի խորքերը։ Ուզո՞ւմ եք տեսնել ձեր գենետիկ կոդը։ Պատրա՞ստ եք տեսնել, ինչպես են գեները սպիտակուց արտադրում, ինչպես է օրգանիզմը կլոնավորում սեփական հյուսվածքները։ Ուղղակի շրջեք էջը։ Մեր քաղաքները նման են ահռելի մրջնաբույների` բնակեցված անդեմ ու այլանդակ միջատների գաղութներով։ Ու դա մենք ենք։
Նրա նկարները ոչ երկիմաստ հաղորդում են, որտեղից ենք եկել ու ուր ենք հեռանալու։ Դիմում են մեր խորքային, կենսաբանական հիշողություններին։ Դրանք մեր լուսանկարներն են` ծնվելուց ութ ամիս առաջ։ Հեշտոցային բնապատկերներ։ Ներարգանդային բացիկներ։ Ու ավելի հեռու` մարդկային բջջի միջուկի խորքերը։ Ուզո՞ւմ եք տեսնել ձեր գենետիկ կոդը։ Պատրա՞ստ եք տեսնել, ինչպես են գեները սպիտակուց արտադրում, ինչպես է օրգանիզմը կլոնավորում սեփական հյուսվածքները։ Ուղղակի շրջեք էջը։ Մեր քաղաքները նման են ահռելի մրջնաբույների` բնակեցված անդեմ ու այլանդակ միջատների գաղութներով։ Ու դա մենք ենք։
Ջոն Ֆ. Քենեդու սպանությունը վերջին տասնամյակների գուցե ամենաքննարկված թեմաներից է, հետևաբար՝ իր շուրջ հավաքել է ռեկորդային քանակով դավադրության տեսություններ, որոնք անգամ այսօր նոր զարգացումներ ու երանգներ են ստանում։ Այնպես որ՝ չկարծեք, թե ամենաանտրամաբանական ու տիեզերքի բոլոր օրենքներին հակասող տեսությունները ծնվում են միայն Հայաստանում։
Իմ մահվան օրը կիջնի լռություն, Ծանր կնստի քաղաքի վրա, Ինչպես ամպ մթին կամ հին տրտմություն, Կամ լուր աղետի՝ թերթերում գրած…
Նրանք, ովքեր երեխա կամ դեռահաս էին 90-ականներին, ապրում էին իսկական հրաշքների աշխարհում։ Ինֆորմացիայի սղության շնորհիվ ցանկացած տեղ հասած ինֆորմացիա իսկական բացահայտում էր, որը փոխում էր կյանքը։ Քանի դեռ մեր ծնողները պայքարում էին գոյատևման ու մեզ կերակրելու համար, մենք ճանաչում էինք աշխարհը նաև կինոյի միջոցով։ Ու յուրաքանչյուր կինոդիտում մեծ իրադարձություն էր, այն հավերժ դաջվում էր հիշողության մեջ։